Ścianka wspinaczkowa
Nie ma wielu sportów, które rozwijają tak wszechstronnie jak ścianka wspinaczkowa. Wbrew obaw rodziców, wspinaczka jest bezpieczniejsza od większości sportów kontaktowych, w których kontuzje są dość częste.
Co osiągniemy dzięki regularnej wspinaczce?
Na ściance pracuje każdy mięsień. Poprawia się koordynacja, zwinność, gibkość i orientacja w przestrzeni. Wspinaczka, może korygować wady postawy, jest to sport wykorzystywany w rehabilitacji. Dodatkowo zapobiega lękom wysokości.
Mówi się, że wspinaczka to przede wszystkim stopy.
Po tym stwierdzeniu nie następuje jednak żadne szczegółowe wyjaśnienie DLACZEGO STOPY SĄ TAK WAŻNE.
A więc dlaczego?
Niestety praca nóg to zazwyczaj ostatnia ćwiczona umiejętność w procesie nauki wspinaczki. Niemal zawsze nacisk stawiany jest na wytrzymałość górnej części ciała, ale to nauka optymalnego wyboru miejsca ustawienia stopy i rozmieszczenia ciężaru ciała, zmniejsza napięcie przedramion i ustawia ciało w pozycji z której lepiej można sięgnąć do następnych chwytów.
Należy wykorzystać fakt, że to mięśnie nóg są większe, a co za tym idzie – mają większą wytrzymałość niż mięśnie ramion. Dzięki temu można uzyskać z nich większą moc.
Wynikiem tego jest uczucie łatwiejszego wspinania się.
Co ważne?
Należy skupić się na ruchu, a nie martwić ewentualnym upadkiem. Trzeba zwrócić uwagę na to, jak pracuje nasze ciało podczas wykonywanych ćwiczeń. Należy stosować dopasowane buty, dobrej jakości., ponieważ „przechodzone” buty mogą być zbyt luźne, aby uzyskać pożądany efekt.
Czego pilnować podczas trasy?
Większość dróg zachęca do długich ruchów między stopniami – duże kroki pokonujące drogę = szybciej osiągnięty cel.
Jednak dla pracy stóp zaleca się pracę na MAŁYCH STOPNIACH, stawiając często nogi (około trzy ruchy nogami na stopniach dla każdego ruchu ręką). Możliwe, że będzie trzeba przechodzić na stopniach pośrednich, które nie są częścią wyznaczonej trasy.
Musimy pamiętać o tym, w jakim celu się wspinamy – nie po ty, by w jak najkrótszym czasie wejść na szczyt, lecz po to, by poprawić pracę swoich stóp.
Sporty parterowe a stabilizacja centrum
Wielu rodziców obawia się, że trening sztuk walki może wyzwalać w dzieciach pokłady skrywanej agresji. Prawda jest jednak inna: takie zajęcia pozwalają dzieciom pracować nad samokontrolą. Niosą za sobą również szereg korzyści dla rozwoju psychicznego i ruchowego:
- polepszenie funkcji motorycznych: zwinności i koordynacji
- wzmocnienie stabilizacji centralnej
- hartowanie charakteru: samokontroli, dyscypliny i pewności siebie
Trening sztuk walki angażuje konkretne grupy mięśniowe, a w szczególności prostowniki grzbietu i mięśnie głębokie brzucha, które są odpowiedzialne za utrzymanie prawidłowej postawy ciała. Dzięki temu dzieci uczą się poruszać, a także stać, siedzieć i chodzić w bardziej kontrolowany sposób przez co wykształcają dobre nawyki dla zdrowego kręgosłupa.
Znaczącą rolę we wszystkich sportach walki odgrywa również prawidłowe napięcie mięśni. Ćwiczenia ukierunkowane na prawidłowe napięcie mięśni poprawiają równowagę i koordynację.
Systematyczny ruch przeciwdziała wadom postawy.
Mocne mięśnie zapewniają:
- zwiększenie ochrony i wzmocnienie okolicy tułowia
- lepszą kontrolę ruchów ciała
- stabilniejszy środek ciężkości
- prawidłową postawę ciała
- bezpieczniejszą bazę do uprawiania sportu
PŁYWANIE
Pływanie pobudza ogólny rozwój organizmu i ma szerokie zastosowanie w rehabilitacji w wodzie (np. w korekcji wad postawy). Dodatkowo woda odciąża, a tym samym stwarza najlepsze warunki do reedukacji mięśni. Wysiłek mięśni konieczny do wykonania ćwiczeń korekcyjnych w wodzie się zmniejsza się w porównaniu do wykonania tego samego ruchu poza wodą.
Pływanie zdecydowanie należy do sportów, które niosą ze sobą najmniejsze ryzyko kontuzji.
STYL KLASYCZNY
Jest to styl symetryczny, bez rotacji kręgosłupa w płaszczyźnie poprzecznej. Korzystnie wpływa na korygowanie płaskostopia i kolan szpotawych.
Wadą jest kifotyzacja odcinka Th kręgosłupa (w fazie zagarnięcia wody występuje wysunięcie barków w przód (niekorzystne przy plecach okrągłych i chorobie Scheuermanna) Należy też zwracać uwagę, by praca KKD nie kończyła się „przeprostem” w stawach biodrowych ze względu na pogłębianie lordozy odcinka L kręgosłupa oraz powoduje utrwalanie wady koślawość kończyn.
STYL GRZBIETOWY
Ułożenie ciała na plecach sprzyja elongacji kręgosłupa i korzystnie wpływa na kifozę piersiową. Niekorzystnym zjawiskiem jest występowanie rotacji (głównie w odcinku Th kręgosłupa) podczas wkładania ręki do wody. Jest to element niepożądany w przypadku korygowania bocznych skrzywień kręgosłupa. Rotacja nie jest przeciwwskazaniem w przypadku występowania wad w płaszczyźnie strzałkowej i chorobie Scheuermanna.
Kiedy rozpocząć naukę pływania dla dzieci?
Optymalnym wiekiem do nauki pływania dla dzieci oraz jednocześnie do rozpoczęcia uczenia się pływania korekcyjnego jest wiek przedszkolny oraz początkowy etap wieku szkolnego.
